De stempel van mijn jeugd
Ik blader, zie de hoofdstuknamen, lees wat woorden en glimlach als ik namen tegenkom van mijn personages. Maar dan klap ik mijn boek weer dicht. Het is te bizar om mijn eigen verhaal te lezen. Om te zien dat
al die geschreven tekst nu omgezet is in een mooi lettertype, in een mooi vormgegeven boek. Het verhaal is klaar om gelezen te worden door de buitenwereld. En dat laatste vind ik spannend, geweldig en angstwekkend
tegelijk.
Drie jaar lang ben ik bezig geweest met het schrijven van ' DeLegende van de Alcracht'. Sommige personages en hoofdstukken zitten echter al veel langer in mijn hoofd. Als kind fantaseerde ik over van alles en nog wat. Op de basisschool speelde ik dikwijls dat ik een meisje was met speciale krachten was dat streed tegen het duistere kwaad. Mijn favoriete films, tv-series en boeken waren grote bronnen van inspiratie. Ik was dol op Disney, Narnia, Harry Potter en het Huis Anubis. In groep drie was ik zeer onder de indruk van het moedige meisje Mik in Ik, Mik, Loreland, dat het op moest nemen tegen de slechte Karbonkel (in mijn boek zou hij een ware Meester van Chaos zijn). Mijn passies, fantasieën en interesses uit mijn jeugd hebben een grote stempel gedrukt op mijn verhaal.
‘De Legende van de Alcracht’ ligt dus heel dicht bij mij. Met dit verhaal geef ik de lezers een kijkje in mijn wereld, een wereld die ik vanaf mijn jeugd aan het vormgeven ben. Het is niet voor niets dat Starre en ik verschillende kenmerken, zowel in uiterlijk als karakter, met elkaar gemeen hebben. Daarom vind ik het ook heel spannend om straks te horen wat anderen vinden van mijn verhaal. Als ze mij feedback gaan geven, voelt het voor mij aan alsof
ze ook hun mening geven over mij, mijn dromen en mijn ideeën.
Dit wil absoluut niet zeggen dat ik geen kritiek wil horen, integendeel! Ik wil graag weten wat jij ervan vindt. Van mijn kindertijd tot nu groeide ik door zelf te schrijven, na te kijken en te herschrijven. Nu kan ik groeien doordat anderen mijn verhaal lezen en hun mening aan mij geven. En dat laatste vind ik spannend, geweldig en fantastisch tegelijk.