Spelen met talen

Kinderen van groep 8 mochten vandaag een stukje van mijn
verhaal lezen. Al snel kwamen ze een lastig woord tegen: ‘Creo… creori… wat?
Juf, hoe spreek je dat uit?’

‘Als “Kreoriloem”’, antwoordde ik.

‘Waar komt die naam nou weer vandaan?’ was hun reactie.

Oudere lezers zullen misschien het woord “creare” in de
naam herkennen, dat in het Latijn “creëren” betekent. Welk personage dit precies is en waarom hij zo heet, ga ik natuurlijk nog niet verklappen!

Verschillende namen en begrippen in mijn verhaal zijn
afgeleid van bestaande talen met daarbij extra uitgangen of toevoegingen die ik
zelf bedacht heb. Ik heb Latijn gevolgd op de middelbare school, waardoor ik
nog verschillende woorden van de taal in mijn geheugen heb zitten (plus die
verschrikkelijke, vele uitgangen en vervormingen die het Latijn had).

Ook van de Japanse taal maak ik gebruik. Zo heet een
meisje in het verhaal Yuerre, een naam die afgeleid is van yue, dat in het
Japans “maan” betekent. Ik kijk veel anime, tv-series in een Japanse tekenstijl.
Meestal kijk ik deze series ook in het Japans (met Engelse ondertiteling),
waardoor ik hier en daar ook een Japans woord opgeslagen heb in mijn taalbrein.

Want een taalbrein heb ik zeker. Bij mij moet je niet
aankomen met pittige rekensommen, maar wanneer taalfouten opgespoord moeten
worden, bied ik mijn hulp graag aan. Daarom heb ik ook veel talen gevolgd op de
middelbare school. Dat heb ik nu mooi gebruikt in mijn verhaal!

Juist bij het fantasygenre kan er gespeeld worden met bestaande
talen om zo nieuwe woorden te bedenken. Binnen fantasy is immers alles mogelijk
en kan ik eigen regels, begrippen en woorden bedenken die hierin werkelijkheid
worden.

Natuurlijk heb ik ook eigen namen verzonnen die niet van
een specifieke taal afkomstig zijn, zoals Horak, Irgus en Recca. En Knuffie? Zo
heet mijn eigen oude, versleten knuffelbeer.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen